Nótin

Hesin kapittulin byggir į Matteus 13, 47-50.
Himmalska kongadųmiš er at lķkna viš eina nót, sum veršur tveitt į sjógv og alskyns fiskur kemur ķ nótina; tį hon so er full, veršur hon hįlaš inn į land og menn fara at savna tann góša fiskin ķ ķlųtini, mešan teir ónżtu verša blakašir burtur. Soleišis fer at vera, tį endi er į tķšini: Einglarnir koma og skilja tey óręttvķsu frį teimum ręttvķsu og tey verša stoytt ķ eldin. Har fer at vera grįtur og tannagrķsl.

Nótin, sum veršur kastaš į sjógv, er, tį glešibošskapurin veršur bošašur. Bęši ręttvķs og óręttvķs verša bošin viš. Tį tķšin hjį bošanini er śti, veršur dómurin, har uppbżtiš veršur fullfųrt.

Kristus sį, hvussu falskir lęrarir ķ samkomuni fingu samkomurnar ķ ringt orš. Heimurin vendir sęr frį glešibošskapinum, tį tey sķggja lķviš, sum falskir lęrarir liva. Enntį trśgvandi kunnu falla, tį tey sķggja, at tey, sum kallašu seg trśgvandi, ikki livdu ķ samsvari viš Anda Guds. Tį tey sķggja hesar skipa fyri ķ samkomunum, er vandi fyri, at tey fara at halda, at Gud ber yvir viš slķkum.

Tķ fer Kristus at draga forhangiš frį og sżna ųllum, at taš er taš innvortis, og ikki stųšan hjį samkomulimum, sum telur, tį uppgjųrt veršur.

Bęši lķknilsiš um illgresiš og taš um nótina siga greitt frį, at har ikki veršur ein tķš, har ųll tey óndu fara at venda sęr til Gud. Bęši hveitin og illgresiš sleppa at vaksa saman, til heystiš kemur. Tann nżtuligi fiskurin og taš ónżtuliga verša drigin ķ land saman og sķšani skild sundur.

Enn einaferš; Hesi lķknilsini lęra, at har veršur eingin royndartķš aftanį dómin. Tį virksemiš hjį glešibošskapinum er at enda, veršur skilnašur gjųrdur millum gott og ónt og tį veršur tann endaligi skilnašurin.

Gud vil ikki, at nakar skal ganga. 'So satt sum Eg livi - sigur Harrin HARRIN - havi Eg ikki gleši av, at hin gudleysi doyr, men av, at hin gudleysi vendir viš frį atburši sķnum og livir! Vendiš viš, vendiš viš av óndu leišum tykkara! Hvķ vilja tit doyggja? (Ez 33.11). Gjųgnum royndartķšina bųnar og bišur Andin menniskju um at taka viš gįvu Guds. Bara tey, sum nokta at venda viš, verša eftir til oyšing.

Gud hevur gjųrt av, at ųll synd mį burtur sum tann oyšandi óndskapurin, hon er. Tey, sum tvķhalda um sķna synd, glatast.