Ellen G White greinir og bųkur į fųroyskum. - fo.ellenwhite.dk Ellen White 1827 - 1915 fekk sķtt fyrsta kall og sķnar fyrstu sjónir umleiš 1844 - 1846 og var viš ķ adventsrųrslini. Ellen White bśši ķ USA, men ķ 1885-1887 var hon ķ Evropa og vitjaši Danmark trķggjar feršir. Hon var eisini ķ Australia nųkur įr. - mer info Heimasķšan ellenwhite.dk er eitt savn viš Ellen White tekstum į trimum ymiskum mįlum. Har er ein yvirlit yvir 165 ymiskum bókum į skandinaviskum mįlum. Tś kanst sųkja ķ hesum bókum: 76 danskar, 57 svenskar og 33 norskar bųkur. Har eru 1135 ymiskar greinar į skandinaviskum mįlum. Her finnur tś eisini greinarnar į fųroyskum. Hetta er einasta staš hesar greinar finnast.

Sum ringar ķ vatninum

Vit eru śtgjųrd viš einari įvirkan, iš ger taš ógjųrligt hjį okkum at liva einsamųll. Hvųr einstakur hevur sķna egnu atmosferu uttan um seg. Taš kann vera ein atmosfera, iš er full av trśgv, dirvi, vón og lķvgandi megi og kęrleikans sųta anga, ella hon kann vera full av misnųgd og sjįlvgóšsku, kųldum og slavnum myrkri ella vķš duldum syndum, fullar av drepandi eitri. Ein og hvųr, iš kemur ķ samband viš okkum, veršur tilvitaš ella ótilvitaš įvirkašur av atmosferuni, iš er uttan um okkum.

Viš hesum fylgir ein įbyrgd, iš ikki slepst undan. Tala okkara, geršir okkara, klęši okkara, atburšur okkara, ja sjįlvt andlitsbrųgd okkara įvirka. Įvirkan okkara į onnur, hevur bęši góšar og ringar avleišingar, iš eķngin dulgir at rokna śt. Ųll eggjan till gott ella ringt er sum frę, iš vil skunda undir grųšina. Hetta er ein lišur ķ nógvum tilburšum, har endin ikki sęat. Viš dųmi okkara fįa vit hjįlpt ųšrum at menna góšar meginreglur, vit kunnu styrkja tey ķ at gera góšar geršir, og tey kunnu aftur fųra somu įvirkan yvir į onnur og hesi aftur į onnur. Į henda hįtt kunnu vit ótilvitaš įvirka fleiri tśsund, iš soleišis verša vęlsignaš.

Blaka ein stein ķ vatniš, og ein alda kemur, eftir hesa kemur ein onnur og appaftur ein onnur, og av tķ at tęr gerast fleiri og fleiri, veršur ringurin stųrri, till hann rųkkur bakkanum. Į sama hįtt er viš įvirkan okkara. Uttan at vit eru vitandi um, og uttan at vit kunnu gera nakaš fyri a forša hesum, fer hon at įvirka onnur viš vęlsignilsi ella banning.

Lyndi er megi. Eitt tignarligt, ósjįlvsųkiš, gudsóttandi lķv hevur viš sęr eina įvirkan, iš nęstan ikki stendst ķmóti. Og tess longur įvirkan okkara rųkkur, tess meira gott kunnu vit gera. Tį tey, iš jįtta at tęna Gudi, fylgja Jesu bošu, ti tey śtinna meginreglurnar ķ lógini ķ sķnum gerandisdegi, av “ti at alt, iš tey gera, vķsir, at tey elska Gud yvir alt og nęsta teirra eins og sjįlvan seg, tį fer kirkjan at megna at fįa heimin rųrdan.

Taš er bert viš Guds nįdši, at vit kunnu brśka gįvuna at įvirka rętt. Vit have einki ķ okkum sjįlvum, iš vit kunnu nżta at įvirka onnur viš til taš góša. Um vit ikke duga at skilja okkara egna hjįlparloysi og tųrv okkara į guddómligari megi, have vit ikki įlit į okkum sjįlvum. Vit vita ikki, hvat kann henda, tį ein dagur, ein tķmi ella ein lųta er gingin, og vit įttu ongantķš at byrjaš dagin, uttan at lagt okkum ķ hondina į himmalsk Fašir okkara. Einglar hansara eru valdir at vakja yvir okkum. Tį iš vit, uttan at vita taš eruķ vanda fyri at have eina ringa įvirkan, euru einglarnir viš liš okkara og eggja okkum at nżta ein annan fremferšarhįtt. Į henda hįtt kann įvirkan okkara tykjast frišarlig og ótilvitaš og vera ein ovurstór megi, iš dregur onnur at Jesusi og rķki Guds.