Tilbage

Áhrifarík bæn

Bænin er ekkileið til aðfáfriðþægingufyrir synd. Hún er ekkiæfing í eftirsjá. ViðþurfumekkiaðnálgastGuðeins og dæmdirafbrotamenn, þvíKristurhefurborgaðrefsingunafyrirafbrotinokkar. Hannhefurbúið til friðþægingufyrirokkur. Blóð hans hreinsar af synd.

Bænir okkar eru eins og bréf send frá jörðinni, stílað á Föður okkar á himnum. Þær bænir sem stíga upp frá heiðarlegum, auðmjúkum hjörtum ná með öryggi upp til hans. Hann getur skilið heiðarleikann hjá sínum fósturbarna sinna. Hann vorkennir veikleika okkar, og styrkir okkur í veikleika okkar. Han hefur sagt, „Biðjið, og þið munuð fá.“

Margir í hinni mannlegu fjölskyldu vita ekki hvað þeir ættu að biðja um. En Drottinn er vinalegur og mildur. Hann hjálpar þeim í veikleika þeirra með því að gefa þeim orð í munn. Sá, sem kemur með helgaðar óskir hefur aðgang að Föðurnum í gegnum Krist. Kristur er meðalgöngumaðurinn okkar. Bænirnar sem eru lagðar í hið gylta reykelsisfat í þjónustu Frelsarans eru samþykktar af Föðurnum.

Sérhvertloforð í OrðiGuðs er handaokkur. LeggðuframloforðJehóva í bænumþínum og gerðukröfu á þær í trú. Orð hans er trygginginfyriraðþúmunirfáallarandlegarblessanirefþúbiður í trú. Haltuáframaðbiðja, og þúfærðmjögríkulega, meira en alltsemþúgeturbeðiðumeðahugsað. Þjálfaðusjálfanþig í ótakmörkuðutrausti til Guðs. Varpaðu öllumþínumáhyggjum á hann. Bíðþúþolinmóður og hannmungeraþað.

ViðeigumaðnálgastGuð, ekki í sjálfsréttlæti, heldur í auðmýkt, umleið og viðsjáumeftirsyndumokkar. Hannhefurmátt til aðhjálpaokkur, viljugur til aðgerameirafyrirokkur en viðgetumbeðiðeðahugsaðokkur. Hannhefurgnægðhiminsins til aðuppfyllaþarfirokkar. ”Alltþaðgóðasemviðfáum og sérhverfullkomingjöf er aðofan”. Guð er heilagur, og viðverðumaðbiðja ”meðheilögum, upplyftumhöndum, ekki í reiði og efa.”

Viðeigumaðbiðja í nafniKrists, meðalgangaraokkar. Bænirokkarhafavirði, aðeinsefþærerubornarfram í hansnafni. Hannhefurbyggtbrúyfirþá hindrun semsyndinhefurgert. Í gegnumfriðþægingusínahefurhannbundiðþásemtrúa, til sjálfssíns og Föðurinn. Nafn hans er þaðeinaundirhimninumsemgeturfrelsað.

”LeitaðuGuðs, á meðanhann er aðfinna, ákallaðuhann, þegarhann er nálægur! Hinnguðlausi fer af vegisínum, hinnóréttlátihugsanirsínar og megiþeir koma aftur til Drottins, og þámunHannmiskuna sér yfirhonum, til Guðs, þvíhannmunfyrirgefamikið.”Viðeigumað ”leita fyrst ríkiGuðs og réttlæti hans”. Viðeigumekkieinungisaðveratilbúinnaðtaka á mótiþáblessunsemGuðvillúthellayfirþeim, semleita hans af ölluhjarta, í heiðarleika og sannleika. Viðverðumaðhafaopiðhjartaefviðviljumtaka á mótináðKrists.

ViðeigumekkiaðhaldaræðufyrirDrottni í bænumokkar. Viðþurfumekkisegjasögulífsokkar. Viðgetumekki sagt honumeitthvað, semhannekkiveit. Hannþekkirinnstuhugsanirokkar. Sérhverleyndardómur er opinberfyrirhonum. Ekkert er leyntfyrirhonum.

Háfleygtmál er óviðeigandi í bæn, samahvortbænin er færðfram af ræðustólnum, í fjölskyldunnieðaafsíðis. Einfaltmálfar er ættisérstaklegaað nota í opinberumbænum, svoaðrirskiljahvaðmaðursegir og getasameinast í óskmanns.

Guðheyrirþærbænirsemerubornarfram í fjölskyldunni, efþær komafráhelgumhjörtum. Jesússegir: ”Þarsemtveireðaþrírerusameinaðir í nafnimínu, þar er égmitt á meðal.”

Vanræktuekkibæn í leynum. ”En þú, þegarþúbiður, farðuinn í herbergiðþitt og loka dyrunum og biðjaFöðurþinnsem er í leynum. Faðirþinn, sem sér í leynum, munumbunaþér.”

Viðeigumekkiaðverayfirþyrmuð af hugsunumumsyndir og mistökokkarþannigaðviðhættumaðbiðja. Sumirsjáveikleikasinn og synd, og verðahuglitlir. Satan varparmyrkumskuggasínummilliþeirra og DrottinsJesús, friðþægingarfórnþeirra. Þausegja, Það er tilgangslaustfyrir mig aðbiðja. BænirmínarhafasvomargarhugsanirsemeruvondaraðDrottinnmunekkiheyra. Þessarímyndandirerufrá Satan. Kristurmætti og stóðstþessafreistingusemeinstaklingur, og hannveithvernighann á aðhjálpaþeimsemfreistast á samahátt. Og ”meðháumhrópum og tárumsendihannbænir og neyðaróp til hans”.

Margir, semekkiskiljaaðefasemdirþeirra koma frá Satan, verðahuglitlir og tapa í baráttunni.

Ekkihættaaðbiðja, þvíaðhugsanirþínareruvondar. Efviðgætumbeðið á réttanhátt í okkareiginvisku og styrk, gætumviðlíkalifaðrétt, og ættumekkiaðþurfaeinhverjafórnsemfriðþægir. En ófullkomleikihvíliryfiröllumannkyninu. Menntaðu og þjálfaðuhugannþannigaðþú í einfaldleikagetur sagt Drottniþaðsemþúþarft. Þegarþúvarparframbænumþínum til Guðs og biðurumfyrirgefninusynda, munhreinna og helgaðraandrúmsloftumhringjasáluþína.

Þegarþúbiðurumhversdagslegarblessanir, þámunduaðDrottinn sér kannski aðþað er ekkifyrirþittbestaeðaheiður hans, aðgefaþérnákvæmlegaþaðsemþúóskareftir. En hannmunsvarabænþinni og gefaþérnákvæmlegaþaðsem er bestfyrirþig.

Þegar Páll baðumaðfleinn í líkama hans yrðitekinn í burtu, svaraðiDrottinnbæn hans, ekkimeðþvíaðtakafleininburt, ánþessaðgefahonumnáð til aðstandastraunina. ”Náðmín,”sagðihann, ”nægirþér.” Páll gladdistyfirþessubænarsvari, og útskýrði: ”Þvívillég helst hrósamér af veikleikamínum, til þessaðkrafturKristsmegitaka sér bústað í mér.”Þegarhinirsjúkubiðjaumaðlæknastaftur, svararDrottinnekkialltafbænumþeirra á þannháttsemþeirvilja. En líkaefþeir kannski ekkilæknaststraxkemurhann til meðaðgefaþeimþaðsem er miklumeiravirði, náð til aðtakast á viðsjúkómsinn.

”Efeinhvernykkarbresturvisku, þábiðjihannGuð, semgefuröllumörlátlega og átölulaust, og honummungefast. En hannbiðji í trú, ánþessaðefast; sásemefast er líkursjávaröldu, er rís og hrekstfyrirvindi.”